Bardzo długo Ziemniak nie chciał się przyznać, jakie nosi imię, ale w końcu ludziom udało się je odgadnąć. Mieszka z nimi w Toruniu od prawie roku (we wrześniu 2005), został znaleziony w ogłoszeniach i przywieziony z drugiego końca miasta - skądinąd Bydgoszczy, a nie Torunia.

Miało czworo rodzeństwa, w tym identycznego brata bliźniaka. Podobno Ziemniak był tym spokojniejszym egzemplarzem... teraz jego ludzie się zastanawiają, czy aby naprawdę...

Jest bardzo zadziorny i często zaczepia, łapiąc ludzi zębami za przedramię: czeka, aż człowiek zacznie się z nim bawić, potem skacze na ramię / nogę / plecy, a następnie szybko ucieka. Słaby punkt? Śliczny rudy ogonek - jeśli za niego złapać, Ziemniak traci chęć do zabaw.

Jednak ulubioną formą rozrywki Ziemniaka jest sen brzuchem do góry na fotelu, co widać obok. Nocą śpi na poduszce obok swojego człowieka płci żeńskiej. Zimą wchodzi pod kołdrę.  Bardzo lubi oglądać telewizję i polować na aktorów.

Kwiaty w wazonach się przy nim nie uchowają: bierze je sobie i wynosi w pyszczku; podobnie skorupki od jajek i woreczki foliowe.

Uwielbia podkradać jedzenie, zwłaszcza płatki z mlekiem, herbatniki lub desery z plastikowego kubeczka. Gardzi mięsem, chyba że jest to najczystszy i drobno pokrojony świeży filet z kurczaka. W innym przypadku mięso kończy jako jego zabawka...

Przez jakiś czas namiętnie wchodził na podwieszone pod sufitem linki na pranie, ale już na szczęście mu to przeszło (zdjęcie dokumentujące ten piękny zwyczaj trafi zapewne do rubryki 'Zdjęcie Tygodnia'). 

Pewnie, że tak. Ktoś musi pilnować porządku. A obok - zobaczcie sobie młodego Ziemniaka.