Podobno to nic to w porównaniu z tym, co wyprawiał przez kolejne dwa lata. Uwielbiał się ślizgać po 'szwedzkiej podłodze' - rozpędzał się w kuchni na kafelkach, przejeżdżał przez pokój, a kończył z nosem w szafie.

Teraz już nie fruwa, bo po miesięcznej samotnej wędrówce (wyskoczył swojemu człowiekowi z samochodu i odnalazł się dzięki obroży z numerem telefonu) byczy się w fotelu i tylko czasami pacnie łapą po nosie psa Maxa, z którym mieszka.

Miałeś szczęście, Eryku!